ไม่อยากเหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ต้องลองร้านปิ้งย่างชาบูสไตล์ฟิวชัน

ร้านอาหารหลายร้านแสดงจุดยืนในธีมอาหารของตัวเอง เช่น ร้านนี้เป็นร้านอาหารเกาหลี ร้านนี้จีน ร้านนี้ญี่ปุ่น ฯลฯ แต่ต้องมีบ้างแหละที่คนเราไม่ได้ตัดสินใจจะเดินเข้าร้านหนึ่งเพราะคิดมาว่า วันนี้อยากจะปิ้งเนื้อบนเตาย่างเกาหลี เหตุผลจริง ๆ บางทีก็แค่หิว หรือไม่ก็อยากทานของอร่อยหลาย ๆ อย่างแบบที่เจาะจงไม่ได้ว่าคืออะไร

ดังนั้นร้านที่เปิดโอกาสให้ลูกค้าเลือกทานได้เยอะกว่า หรือร้านที่ทำให้ลูกค้าได้ประสบการณ์การทานแบบใหม่ อาจจะกลายเป็นคู่แข่งที่มาแรง แย่งพื้นที่ตลาดของร้านชาบูปิ้งย่างแบบทั่ว ๆ ไปได้

เมื่อเตาย่างเกาหลีไม่ได้ใช้ทำแค่อาหารเกาหลี นี่คือฟิวชันสไตล์

ลักษณะของอาหารฟิวชันก็คือ 1 เมนูมีการผสานวัตถุดิบและวิธีการมากกว่า 2 วัฒนธรรมขึ้นไป จุดนี้เองที่ทำให้เราหลุดพ้นจากการต้องบังคับให้ทิศทางของอาหารเป็นไปแบบใดแบบหนึ่ง เตาย่างเกาหลีอาจจะถูกเปลี่ยนให้ใช้ย่างเนื้อสเต็กแบบฝรั่ง หม้อชาบูญี่ปุ่นอาจจะถูกนำมาใช้ใส่จิ้มจุ่มของไทย เรียกได้ว่า ระเบิดจินตนาการกันได้อย่างเต็มที่

สำหรับร้านปิ้งย่างชาบู การฟิวชันสามารถเกิดขึ้นได้ตั้งแต่ขั้นตอนการเตรียมวัตถุดิบ ก่อนที่จะให้ลูกค้าเลือกทาน ไม่ว่าจะเป็นการหมักเนื้อด้วยสูตรซอสที่มีการผสมผสานระหว่าง 2 สัญชาติ เช่น สูตรข้าวคั่วพริกเกาหลี หรือสไปซี่มายองเนส ฯลฯ การทำน้ำจิ้มรสชาติใหม่ หรือแม้กระทั่งการปรับวิธีการทาน เช่น แนะนำให้ลูกค้าห่อเนื้อในสาหร่ายก่อนนำไปต้มหรือย่าง หรือปรับเครื่องเคียงให้เป็นสไตล์เวียดนามที่มีทั้งแผ่นแป้งและผัก แต่ทานกับเนื้อย่างเกาหลี

ตัวอย่างเพิ่มเติมการสร้างสรรค์อาหารแบบฟิวชันแบบอื่น ๆ ในร้านปิ้งย่างชาบู

1.        จัดเซ็ตวัตถุดิบเกาหลี X หม่าล่า เพิ่มความเผ็ดชาปลายลิ้น อาจมาในรูปแบบของการเสียบไม้

2.        จัดโปรชุดฟองดูชีส เพิ่มอุปกรณ์การทำฟองดูชีสแบบสวิตเซอร์แลนด์ที่สามารถวางบนเตาย่างเกาหลีได้

3.        ปรับน้ำซุปชาบูให้มีรสแซ่บสไตล์ไทย แต่ใช้เซ็ตวัตถุดิบเป็นเนื้อสัญชาติญี่ปุ่น

4.        เปิดเซ็ตเนื้อย่างเกาหลีน้ำจิ้มแจ่ว

5.        เปิดไลน์น้ำจิ้มนานาชาติ

6.        จัดการในส่วนของอาหารทานเล่นให้เป็นเมนูอาหารสไตล์ผสมผสาน

คุมให้ดีถ้าไม่อยากมีปัญหา สิ่งที่ควรระวังเมื่อเปิดร้านปิ้งย่างแบบฟิวชันสไตล์

สิ่งที่ควรระวังอย่างแรกเมื่อทำร้านปิ้งย่างชาบูแบบฟิวชันคือ การจัดการวัตถุดิบ แน่นอนว่าพอเป็นอาหารฟิวชันเมื่อไหร่ กรรมวิธีในการเตรียมหรือจัดการวัตถุดิบส่วนใหญ่ก็มักจะมีความซับซ้อนเพิ่มขึ้น รวมถึงต้องจัดหาวัตถุดิบให้หลากหลายมากขึ้นด้วย ดังนั้นจุดสำคัญอยู่ที่การคุมรสชาติให้ไปกันได้ และต้องผสมผสานจนเกิดเอกลักษณ์ของรสชาติขึ้นมาให้ลูกค้าจดจำได้ด้วยเช่นกัน

หากมีวัตถุดิบอะไรที่ลูกค้าไม่สามารถปรุงได้เอง ก็ต้องมีมาตรการรองรับ เช่น จะเสิร์ฟแบบปรุงสุกมาให้แล้ว หรือถ้าจะให้ลูกค้าจับลงเตาเอง ก็ต้องลดความยุ่งยากของการปรุงเมนูนั้นลง ไม่ทำให้คนทานปวดหัว

ต่อมาเป็นเรื่องของอุปกรณ์ที่ใช้ภายในร้าน ที่ยังต้องรักษามาตรฐานของความเป็นร้านชาบูปิ้งย่างที่ถูกต้องไว้ หมายถึงการใช้อุปกรณ์ที่มีประสิทธิภาพมากพอ เตาปิ้ง-ย่าง ดูดควันได้ ที่สำคัญคือ ต้องรองรับการปิ้งย่างหรือชาบูด้วยวัตถุดิบที่มีจุดความสุกแตกต่างกันได้ ตัวเตาเอื้อให้ติดตั้งแผ่นย่างแบบต่าง ๆ เพื่อรองรับวัตถุดิบที่คิดค้นใหม่ขึ้นมา ฯลฯ

การที่ร้านหนึ่งร้านมีเตาย่างเกาหลี หรือเตาย่างสัญชาติอื่นตั้งตระหง่านอยู่กลางโต๊ะ แต่เมนูในร้านกลับเป็นอาหารสารพัดสัญชาติ อาจจะต้องระวังเรื่องความสับสนที่อาจเกิดขึ้นกับลูกค้า การทำร้านอาหารฟิวชันแต่ไม่มีเอกลักษณ์ให้จดจำเลย ไม่มีสัดส่วนของการผสมผสานที่ดี ไม่มีการโปรโมตที่ดี ไม่มีคอนเซ็ปต์ สิ่งเหล่านี้ก็อาจจะกลายเป็นดาบสองคม ที่ทำให้ความพยายามในการรังสรรค์เมนูฟิวชันของคุณกลายเป็นเพียงข้ออ้างในการเดาสุ่มทำอาหารนอกตำราไปเรื่อย ๆ เท่านั้น